گونهی خشخاش Papaver pseudo-orientaleMedw. گیاهی شش‌گان، دارای 42 کروموزوم و از تیره خشخاش است که در شمالغربی ایران و بخش شرقی ترکیه یافت می‌شود.در پژوهش حاضر، سه جمعیت از این گونهازسه رویشگاه (سولیک، گلشیخان و قطور) در استان آذربایجان غربی جمعآوری شدند و ویژگی‌های ریختی، محتوای اسیدهای آمینه، اسیدهای چرب و تبائین آن‌ها مورد مطالعه قرار گرفت.نتایج نشان داد که در درون هر سه جمعیت، طول دمبرگ دارای بیشترین تنوع بود. همچنین، ویژگی‌های فاصله میان دو لوب برگ و طول دمبرگ دارای بیشترین ضریب گوناگونی میان جمعیتها بودند. در هر سه جمعیت کپسول در مقایسه با سایر اندامهای مورد مطالعه، بالاترین مقدار تبائین را به خود اختصاص داد و جمعیت گلشیخان بیشترین مقدار تبایین در کپسول را داشت. همچنین، جمعیت گلشیخان از لحاظ داشتن مقدار تبائین در ریشه خود نسبت به دو جمعیت دیگر برتری داشت. بیشترین مقدار کل اسید آمینههای اندازهگیری شده در ساقه و برگ به ترتیب در جمعیت گلشیخان و جمعیت سولیک مشاهده شد. نتایج این پژوهش میتواند برای برنامههای اصلاحی این گونه ارزشمند به کار برده شده و در راستای اهلیسازیاین گیاه آلکالوئیددار مورد استفاده قرار گیرد.
Nematolahi A, Raouf Fard F, Saharkhiz M J, Khosravi A R, Kavoosi G, Karami A. Morphological and Biochemical Diversity among Different Populations of Papaver pseudo-orientale Medw. in the Northwest of Iran. IJHST 2022; 23 (2) :205-224 URL: http://journal-irshs.ir/article-1-568-fa.html
نعمت الهی عبدالرضا، رؤف فرد فاطمه، سحرخیز محمد جمال، خسروی احمدرضا، کاووسی غلامرضا، کرمی اکبر. گوناگونی ریختی و بیوشیمیایی جمعیتهای Papaver pseudo-orientale Medw. در شمال غرب ایران. مجله علوم و فنون باغبانی ایران. 1401; 23 (2) :205-224
