فسادپذیری و ماندگاری کوتاه میوههای تمشک مهم‌ترین عامل محدودکننده پس از برداشت می‌‌باشد.در این پژوهش سه نوع میوه تمشک سیاه (بهاره، تابستانه و پاییزه) با سه زمان نگهداری (صفر، 3 و 8 روز) در دو ظرف (زیست تخریب‌‌پذیر و زیست تخریبناپذیر) به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با 3 تکرار در دمای 4 درجه‌‌سلسیوس و رطوبت نسبی 85% ارزیابی شد. نتیجه‌ها نشان داد با افزایش زمان نگهداری از کیفیت ظاهری میوه‌‌ها کاسته شد. میوههای بهاره نسبت به سایر میوه‌‌ها کاهش عطر و رنگ بیش‌‌تری داشتند. مقدار آنتوسیانین‌‌کل در میوه تابستانه از ابتدا (98/276 میلی‌گرم در 100گرم) تا انتهای آزمایش کاهش یافت(38/23 در ظرف زیست تخریب‌‌پذیر و 18/34 در ظرف زیست تخریبناپذیر). میزان آنتوسیانین میوه بهاره (محصول دوم Rubus sanctus) و میوه پاییزه (محصول اول R. sanctus) در ظرف‌های مختلف نوسان داشت. مقدار فنول میوههای بهاره با افزایش زمان نگهداری در ظرف‌های زیست تخریب‌‌پذیر کاهش(31/58 میلی‌گرم در 100گرم) و در ظرف‌های زیست تخریبناپذیر افزایش (32/62) یافت. این افزایش میتواند به‌‌دلیل اتلاف آب و افزایش غلظت شیره یاخته‌ای و کاهش ناشی‌‌از تجزیه باشد. نگهداری این میوه در ظرف‌های زیست تخریبناپذیر نسبت به ظرف‌های زیست تخریب‌‌پذیر میتواند اثر منفی کمتری (17%) بر حفظ این ویژگی مهم داشته باشد.
Mohamadi A, hadadinejad M, ghasemi K. Evaluation of Postharvest Quality of Three Blackberries Fruit in Bio-degradable and Non-biodegradable Packaging. IJHST 2020; 21 (3) :195-208 URL: http://journal-irshs.ir/article-1-333-fa.html
محمدی امیر علی، حدادی نژاد مهدی، قاسمی کامران. بررسی کیفیت پس از برداشت میوه سه نوع تمشک سیاه در بسته‌‌بندی زیست‌تخریب‌پذیر و زیستتخریبناپذیر. مجله علوم و فنون باغبانی ایران. 1399; 21 (3) :195-208
