گزینش نژادگان‌های متحمل به خشکی، یک رویکرد کارآمد برای مقابله با تنش خشکی است. یک آزمایش گلخانه‌ای در سال 1398 برای ارزیابی پاسخ‌های فیزیولوژیک و بیوشیمیایی دانهال‌های گواوا به رژیم‌های آبیاری به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد. تیمارها شامل نژادگان‌های گواوا (پانزده نژادگان) و رژیم آبیاری (دو سطح) بود. دانهال‌های یکساله گواوا در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه هرمزگان و در گلدان‌های پلاستیکی کشت شدند. شش هفته بعد، رژیم آبیاری (50 و 75 درصد ظرفیت مزرعه) به کار رفت. پس از اعمال تیمارهای آبیاری به مدت ده هفته، گیاهان پنج هفته با رژیم آبیاری 75 درصد ظرفیت مزرعه آبیاری شدند. در نهایت، صفات ریخت‌شناسی، فیزیولوژیک و بیوشیمیایی مورد ارزیابی گرفت. بر اساس نتایج، رژیم آبیاری 50 درصد ظرفیت مزرعه منجر به کاهش محتوای نسبی آب برگ، رنگدانه‌های فتوسنتزی (کلروفیل و کاروتنوئید)، پروتئین، آنتوسیانین، فلورسانس کلروفیل، قطر و طول ساقه شد. در حالی که وزن ویژه برگ، فعالیت کاتالاز و پراکسیداز، قندهای محلول و نشت یونی روندی افزایشی داشتند. بر اساس نتایج حاصله نژادگان‌های AC-115، AC-114، AC-117 و AC-116، کاندیداهای تحمل به خشکی، در رژیم آبیاری 50 درصد ظرفیت مزرعه حداکثر وزن ویژه برگ، محتوای نسبی آب برگ، رنگدانه‌های فتوسنتزی، طول و قطر ساقه را داشتند. در حالی که نژادگان AC-122، کاندیدای حساسیت به خشکی، کمترین وزن ویژه برگ، فعالیت آنزیم کاتالاز، فلورسانس کلروفیل و همچنین بالاترین نشت یونی را داشت.
Mohebi S, Shamili M, Ghasemi M. The response of Guava (Psidium guajava L.) Genotypes to Irrigation Regimes. IJHST 2024; 25 (2) :225-242 URL: http://journal-irshs.ir/article-1-703-fa.html
محبی سعیده، شمیلی منصوره، قاسمی مصطفی. پاسخ نژادگان‌های گواوا (Psidium guajava L.) به رژیم‌های آبیاری. مجله علوم و فنون باغبانی ایران. 1403; 25 (2) :225-242
