این پژوهش به‌منظور بررسی تأثیر روش‌‌های کاشت و نوع ماده آلی (ورمیکمپوست، تفاله شیرینبیان و کود دامی) بر محتوای گلیسیریزیک اسید و ویژگی‌های مورفوفیزیولوژیک گیاه دارویی شیرینبیان (Glycyrrhiza glabra L.) انجام شد. تیمارها شامل ورمیکمپوست، تفاله شیرینبیان و کود دامی هر کدام در 4 سطح 0 (شاهد)، 10، 20 و 40 تن در هکتار و نیز دو روش کشت نشایی و کشت مستقیم بذر بودند. نتایج نشان داد که اثر متقابل روش کشت و نوع ماده آلی بر صفات مورفوفیزیولوژیک شیرینبیان معنی‌‌دار است. بر اساس نتایج بدست آمده، وزن تر و خشک شاخساره و ریشه در تیمار کشت نشایی و تیمار ورمیکمپوست و کوددامی در سطح 40 تن در هکتار بیشتر از سایر سطوح بود. مقدار نشاسته در روش کشت نشایی و کود ورمیکمپوست در سطح 40 تن در هکتار بیشترین مقدار بوده و با 20 تن در هکتار کود ورمیکمپوست تفاوت معنی‌داری نداشت. میزان سدیم ریشه در روش کشت نشایی و کاربرد کودهای ورمی کمپوست و کود دامی نسبت به کاربرد تفاله شیرینبیان به‌طور معنی‌داری بالاتر بود. بیشترین مقدار پتاسیم ریشه در کاربرد تفاله شیرینبیان و کود دامی در سطح 40 تن در هکتار بود. بیشترین درصد اسید گلیسیریزیک در کاربرد 20 تن در هکتار تفاله شیرینبیان (8/2%) و بیشترین عملکرد اسید گلیسیریزیک در واحد سطح (69/526 کیلوگرم در هکتار) در تیمار کشت نشایی و کاربرد 40 تن در هکتار کود دامی مشاهده شد.به‌طور کلی با توجه به این که در برخی گیاهان دارویی از جمله شیرینبیان عملکرد ریشه و میزان ماده مؤثره اهمیت دارد کاربرد سطوح 20 تا 40 تن در هکتار کود دامی یا 20 تن در هکتار تفاله شیرینبیان در روش کشت نشایی موجب عملکرد بیشتری خواهد شد.
Reshadi Moaddab E, Saharkhiz M J, Karami A. Effect of Type of Organic Matter and Cultivation Methods on Glycyrrhizic Acid Content and Morphophysiological Characteristics of Licorice. IJHST 2023; 24 (2) :227-244 URL: http://journal-irshs.ir/article-1-614-fa.html
رشادی مودب اسماعیل، سحرخیز محمد جمال، کرمی اکبر. اثر نوع ماده آلی و روش‌‌های کشت بر محتوای گلیسیریزیک اسید و ویژگی‌های مورفوفیزیولوژیک گیاه دارویی شیرینبیان. مجله علوم و فنون باغبانی ایران. 1402; 24 (2) :227-244
