بیشتر رقم‌های سیب ایران با نام‌های محلی نامگذاری شده‌اند و بنابراین روابط ژنتیکی آن‌ها چندان مشخص نیست. در این پژوهش به‌منظور تعیین شناسنامه ژنتیکی برخی نژادگان‌های مختلف سیب‌های ایران و نیز مقایسه روابط ژنتیکی آن‌ها با رقم‌های تجاری خارجی از دو سیستم نشانگر ریزماهواره SSR
(Simple sequence repeats) و SRAP (Sequence-related amplified polymorphism) استفاده شد. از بین 14 جفت آغازگر ریزماهواره به‌کار رفته، 9 جفت آغازگر به‌دلیل ایجاد چند شکلی مناسب، کارآمد تشخیص داده شدند. میانگین تعداد آلل‌ها در هر مکان ژنی 22/6 و میزان هتروزیگوسیتی مشاهده شده برابر81/0 به‌دست آمد و تنوع ژنتیکی بالا در ماده‌های گیاهی مورد بررسی که ناشی از ماهیت خودناسازگاری و دگرگشنی سیب می‌باشد را تأیید کرد. در نشانگر SRAP، از مجموع 56 ترکیب آغازگری استفاده شده، تعداد 13 ترکیب چند شکلی مناسبی نشان دادند و 194 نوار چند شکل (9/%85) تولید نمودند. میانگین هتروزیگوسیتی مشاهده شده برای ترکیب‌های آغازگری 34/0 محاسبه شد که با ماهیت خودناسازگاری و دگرگشنی سیب مطابقت نداشت. نتیجه‌های حاصل از این پژوهش نشان داد که توانایی نشانگر SSR در نشان دادن اطلاعات چند شکلی و میزان هتروزیگوسیتی در نژادگان‌های سیب نسبت به نشانگر SRAP بیشتر است و برخلاف نامگذاری منطقه‌ای سیب‌های بومی ایران، خاستگاه اصلی این نژادگان‌ها با نام جغرافیایی آن‌ها مطابقت ندارد. نزدیکی ژنتیکی سیبهایخارجی نشان از شجره مشترک احتمالی آن‌ها دارد.
Bootekhak A, Talebi M, Sayed Tabatabaei B E, Hajnahari H. Assessment of Genetic Diversity Among Some Iranian Native Apple Genotypes and Commercial Cultivars Using SSR and SRAP Molecular Markers. IJHST 2018; 19 (2) :213-226 URL: http://journal-irshs.ir/article-1-146-fa.html
بوته خاک علی، طالبی مجید، سید طباطبایی بدرالدین ابراهیم، حسن حاج نجاری حسن. بررسی تنوع ژنتیکی میان برخی نژادگان‌های سیب محلی ایران و رقم‌های تجاری با استفاده از نشانگرهای مولکولی SSR وSRAP . مجله علوم و فنون باغبانی ایران. 1397; 19 (2) :213-226
