در این پژوهش، روند جذب عنصرهای معدنی شاخساره‌های پایه GF۶۷۷ (Prunus persica × P. amygdalus) در پاسخ به تنش شوری در شرایط درون شیشه‌‌ای بررسی شد. ریز نمونه شاخساره‌های پایه GF۶۷۷ در محیط کشت موراشیگ و اسکوگ (MS) دارای یک میلی‌‌گرم در لیتر بنزیل‌‌آدنین (BA) و ۱/۰ میلی‌‌گرم در لیتر نفتالین‌‌استیک‌‌اسید (NAA) با غلظت‌‌های مختلف کلرید سدیم [صفر (شاهد)، ۴۰، ۸۰ و ۱۲۰ میلی‌‌مولار] در چهار تکرار به‌مدت شش هفته کشت شدند. عنصرها در شاخساره پایه GF۶۷۷ هر دو هفته یک‌بار اندازه‌گیری شدند. پایه GF۶۷۷ توانست در غلظت‌‌های ۴۰ و ۸۰ میلی‌‌مولار به جذب نیتروژن و پتاسیم تا هفته ششم ادامه دهد. در تیمار شاهد و ۴۰ میلی‌‌مولار، جذب فسفر تا هفته ششم ادامه پیدا کرد. در غلظت ۴۰، ۸۰ و ۱۲۰ میلی‌‌مولار جذب منیزیم کاهش یافت. جذب آهن و روی در تمام غلظت‌‌های شوری کاهش یافت. جذب یون سدیم و کلر با افزایش سطح شوری در طی دوره شش هفته‌‌ای کشت، افزایش یافت. در کل می‌‌توان گفت با توجه به اثر هم‌کاهی کلرید سدیم، شاخساره‌های پایه GF۶۷۷ توانستند به جذب نیتروژن، پتاسیم و کلسیم تا هفته ششم کشت ادامه دهد (به جز غلظت ۱۲۰ میلی‌‌مولار)، ولی توانایی جذب منیزیم، آهن و روی را با گذشت زمان نداشتند.
