محمد باقر حسن پور اقدم، اصغر ابراهیم زاده، محمد علی اعظمی، ستار ملکیان، مهرداد صالح زاده، لمیا وجودی مهربانی،
جلد ۲۳، شماره ۳ - ( پاییز ۱۴۰۱ )
چکیده
به‌‌منظور بررسی تاثیر موقعیت جوانه و تنظیم‌‌کنندهای رشد بر ریزافزایی گل‌‌محمدی سه آزمایش جداگانه انجام شد. در آزمایش اول تاثیر موقعیت جوانه (جوانه انتهایی، بالادست، میانی و پایین ساقه) و تیمارهای BAP (۵/۲ و ۵ میلی‌‌گرم در لیتر) و TDZ (۰۵/۰ و ۱/۰ میلی‌‌گرم در لیتر) به‌‌همراه ۱/۰ میلی‌‌گرم در لیتر NAA بر باززایی گیاه در محیط کشت MS مطالعه شد. نتایج نشان داد که طول‌‌شاخساره و تعداد برگ زیر تاثیر برهمکنش موقعیت جوانه و تنظیم‌‌کننده‌‌های رشد قرار گرفت. بیشترین طول شاخساره در قسمت بالادست، میانی و پایین ساقه در تیمارهای ۵/۲ و ۵ میلی‌‌گرم در لیتر BAP + NAA و قسمت بالادست ساقه و جوانه انتهایی در تیمار ۰۵/۰ میلی‌‌گرم در لیتر تیدیازورون + NAA مشاهده شد. در آزمایش دوم تاثیر غلظت‌‌های صفر، ۵/۱، ۳ و ۵/۴ میلی‌‌گرم در لیتر Kin وBAP بر طول شاخساره و تعداد برگ گیاه ارزیابی شد. بیشترین طول شاخساره در ۵/۴ میلی‌‌گرم در لیترKin و BAP به‌‌همراه NAA مشاهده شد. در مرحله ریشه‌‌زایی از غلظت‌‌های ۱/۰ ، ۲/۰ و ۲ میلی‌‌گرم در لیتر اکسین‌‌هایIBA و NAA استفاده شد. بالاترین درصد ریشه‌‌زایی و طول‌‌ریشه در تیمار ۱/۰ میلی‌‌گرم در لیتر IBA مشاهده شد. در مجموع پاسخ ریزازدیادی به موقعیت‌‌های مختلف جوانه متناقض و متفاوت بود، اما تنظیم‌‌کنندهای رشد تاثیر مثبتی بر ریزازدیادی گل‌‌محمدی داشتند.
